Historia Homeopatii

Twórcą homeopatii (z gr. hómois - podobny; pathos - cierpienie) był Samuel Friedrich Christian Hahnemann. Dopiero od jego czasów można mówić o nauczaniu i praktycznym wykorzystywaniu tego systemu leczenia.

W 1796 r. w "Gazecie praktycznej farmakologii" ukazał się artykuł programowy na temat homeopatii autorstwa Hahnemanna. Datę tę uznaje się za oficjalny początek rozwoju homeopatii - metody terapeutycznej, która w mało zmienionej formie przetrwała do czasów nam współczesnych. Warto dodać, że już Hipokrates, a później Paracelsus propagowali w leczeniu zasady przypominające reguły homeopatyczne.

Najpierw była chinina

Hahnemann urodził się w 1755 r., studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i w Wiedniu, ukończył studia w 1779 r. w Erlangen, uzyskując stopień naukowy doktora, a w 1812 r. zrobił habilitację na uniwersytecie w Lipsku.

Gdy tłumaczył "Materia Medica" - pracę o lekach i ich zastosowaniu Williama Cullena, postanowił sprawdzić opisane mechanizmy działania leków. Zaczął od doświadczeń na własnym organizmie z korą chinową, wykorzystywaną w leczeniu malarii. Przyjmował ją w dużych dawkach, będąc zupełnie zdrowym, i ku swojemu zdziwieniu zaobserwował u siebie wystąpienie wszystkich objawów malarii. Obajwy choroby pojawiały się tylko wtedy, gdy Hahnemann przyjmował kolejną dawkę leku, poza tym pozostawał zdrowy. Był to początek homeopatii - nowej metody terapeutycznej, opierającej się na zasadzie similia similibus curantur, czyli podobne leczy podobne.

Hahnemann był nie tylko lekarzem z dużym doświadczeniem teoretycznym i praktycznym, ale też chemikiem, farmakologiem. Większość stworzonych przez siebie leków przetestował na własnym organizmie. Nie krył swojej krytyki w stosunku do współczesnej mu medycyny. Wiódł na przykład spór merytoryczny z lekarzami dworu cesarskiego, którzy doprowadzili do śmierci cesarza Leopolda II, stosując częste upusty krwi w czasie, kiedy cesarz był (prawdopodobnie) chory na czerwonkę.

Polskie początki

Rozwój homeopatii w Polsce był utrudniony ze względu na stosunek zaborców do tej metody leczniczej. Najlepsze warunki stwarzał zabór austriacki, dzięki dekretowi cesarza Franciszka Józefa I zrównującemu w prawach homeopatię z allopatią (medycyna oficjalna - termin obecnie nie używany). Warto tu podkreślić zasługi dr. Antoniego Kaczkowskiego z Lwowa, który w 1860 r. na zjeździe polskich homeopatów został wybrany redaktorem naczelnym pisma "Homeopata Polski", ukazującego się od 1861 r.

W 1863 r. został wydany w drukarni E. Winiarza we Lwowie pierwszy podręcznik homeopatyczny w języku polskim pt. "Nauka Homeopatyi" Artura Lutzego, tłumaczony właśnie przez dr. Kaczkowskiego. Zarówno autor, światowej sławy homeopata, jak i tłumacz przyczynili się do tego, że nawet dzisiaj praca ta jest wartościowym źródłem wiedzy homeopatycznej. W 1876 r. dr Kaczkowski wydał już własny podręcznik homeopatyczny "Materia Medica".

W 1892 r. dr Józef Drzewicki praktykujący w Warszawie (zabór rosyjski) założył Towarzystwo Zwolenników Homeopatii. Był również wydawcą pisma "Lekarz Homeopata" oraz założycielem apteki homeopatycznej. W 1894 r. powstała w Warszawie przy aptece homeopatycznej przychodnia homeopatyczna.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego Towarzystwo Zwolenników Homeopatii przystąpiło do Międzynarodowej Ligi Homeopatycznej. Powstały wtedy nowe apteki homeopatyczne, a kilkudziesięciu lekarzy stale praktykowało homeopatię.

Po II wojnie światowej towarzystwo homeopatyczne reaktywowano w 1946 r. Okres do 1991 r. był jednym pasmem walki o przetrwanie homeopatii w Polsce. Koniecznie trzeba wspomnieć tu o takich postaciach jak: dr Kazimierz Gotlib, dr Leon Sadowski, Stanisław Reymer, dr Marian Kalinowski, Robert Walter, dr Jerzy Łozowski, dr Wojciech Żabicki, mgr Wojciech Janas, mgr Zdzisław Franecki, dr Stanisław Jędrzejczyk.

Zmiany, które nastąpiły po 1989 r., stworzyły nowe możliwości rozwoju homeopatii w naszym kraju. Obecnie około 10% lekarzy jest przeszkolonych w zakresie ho-meopatii, a kilka procent spośród nich posługuje się tą metodą w swojej codziennej praktyce. Prawie w każdej aptece w mniejszym lub większym zakresie sprzedaje się leki homeopatyczne.