Unia Europejska nie wprowadziła jednolitego systemu emerytur, rent i świadczeń socjalnych. Uregulowania tych kwestii pozostawione są w rękach państw członkowskich. System socjalny obowiązujący w danym państwie zależy wyłącznie od jego wewnętrznych regulacji. Unia Europejska nie ustala też odgórnie płac minimalnych czy minimum socjalnego. Państwa zachowują prawo do tworzenia własnych systemów ubezpieczeń społecznych, określania wysokości składek i świadczeń, warunków ich nabywania, ustalania wieku emerytalnego, itp.
Unia Europejska musiała jednak wprowadzić regulacje umożliwiające korzystanie z prawa do przemieszczania się i osiedlania w dowolnie wybranym kraju członkowskim nie tylko pracownikom, ale i osobom korzystającym z rent i emerytur. Odpowiednie regulacje umożliwiają też po zakończeniu zatrudnienia pracownikom i członkom ich rodzin pozostanie w kraju, który nie jest ich ojczyzną. Jest to możliwe dzięki koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich UE. Koordynacja pozwala na zachowanie różnic pomiędzy systemami w poszczególnych krajach członkowskich, przy jednoczesnym zagwarantowaniu świadczeń dla osób podejmujących pracę w innych państwach UE (pracownik podejmuje bowiem pracę w innym państwie UE często kilka lub kilkanaście razy w ciągu swojego życia zawodowego chodziło o zagwarantowanie mu ciągłości świadczeń niezależnie od miejsca jego pracy).
PREZENTACJE DOMÓW
dolnośląskie